Ach, co to był za ślub!

Na fotografii para młoda. Pan młody ubrany jest „po miejsku”, w garnitur składający się ze spodni zaprasowanych na kant, kamizelki i marynarki. Do tego biała koszula z zagiętym, sztywnym kołnierzykiem i biała muszka. Do klapy ubrania przypięta jest „woniaczka” – bukiecik mirtu z długą do kolan wstążką, charakterystyczny element ubioru weselnego. Łańcuszek do zegarka tkwiącego w kieszonce zdradza człowieka majętnego. Panna młoda jest ubrana w strój ludowy. Do ślubu idzie w ciemnej, prawdopodobnie czarnej jakli z szeroką koronką u dołu, w ciemnej mazelonce, z jasną haftowaną zapaską, na głowie ma niewielki mirtowy wianuszek, a w ręku książeczkę do nabożeństwa.

(cytat za: „Kobiece tajemnice Karolinki. Archiwalne źródła do dziejów strojów Śląska Opolskiego. Katalog wystawy”, Opole 2020)