Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej został utworzony w kwietniu 1920 roku. Stanowił on przedstawicielstwo polskie przy Międzysojuszniczej Komisji Rządzącej i Plebiscytowej na Górnym Śląsku, której zadaniem było utrzymanie porządku i czuwanie nad prawidłowym przebiegiem kampanii plebiscytowej.

Funkcję konsula pełnił w tym czasie Daniel Kęszycki. W wydziale konsularnym i paszportowym pracowali: wicekonsul Stanisław Ptaszycki, Józef Brzuska, Sylwester Grześkowiak, Ilza Bogusz, Wanda Bauerncówna, Jadwiga Fetkówna, Aniela Koraszewska, Stanisława Smolna i Helena Spachaczówna. Dział dyplomatyczny z sekretarką Jadwigą Rapacką reprezentowany był przez nadzwyczajnego przedstawiciela rządu polskiego, księcia Czartoryskiego, oraz hr. Żółtowskiego i p. Jacynę. W referacie opieki i ochrony prawnej zatrudniony został Maksymilian Gajdziński, a dział handlowy prowadził p. Bartoszewski. Do służby pomocniczej zatrudnieni zostali także: Józef Szymaniec, Alojzy Witek i Teodor Kałuża.

Podstawowym obowiązkiem wszystkich pracowników Konsulatu była obsługa interesantów – przyjmowanie wniosków, pomoc w ich wypełnianiu, wydawanie decyzji, świadectw pochodzenia towarów oraz obsługa korespondencji – nadawanie telegramów, doręczanie poczty. Konsul generalny odbywał spotkania i przyjmował wizyty m.in. przedstawicieli Międzysojuszniczej Komisji, polskiego komisarza plebiscytowego Wojciecha Korfantego czy reprezentanta Watykanu, kardynała Achillesa Rattiego, późniejszego papieża Piusa XI.

Konsulat Generalny Rzeczypospolitej Polskiej w Opolu zlikwidowany został w 1922 roku, po zaprzestaniu działalności Międzysojuszniczej Komisji. Powołana została placówka konsularna w Bytomiu, do której częściowo przeniesiono personel z Opola.

Zdjęcia:

„Pisarnia i ekspedyt” – Maria Korolówna, Paulina Machocianka, Franciszek Olszowski [Archiwum Akt Nowych, sygn. 2/482/238]

Główna brama gmachu Konsulatu Generalnego Rzeczypospolitej Polskiej w Opolu [Archiwum Akt Nowych, sygn. 2/482/238]